
■Τὰ «τεσσαρακονθήμερα» τελοῦνται γιὰ τὴν Ἀναλήψη τοῦ Κυρίου, ποὺ ἔγινε σαράντα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, μὲ τὴν εὐχὴ νὰ «ἀναληφθεῖ» καὶ ὁ νεκρός, νὰ συναντήσει τὸ Χριστὸ στοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ ζήσει γιὰ πάντα μαζί Του.
■Τὰ «ἐτήσια», τέλος, τελοῦνται τὴν ἐπέτειο ἡμέρα τοῦ θανάτου, σὲ ἀνάμνηση τῶν γενεθλίων τοῦ νεκροῦ, καθώς, γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, ἡμέρα τῆς ἀληθινῆς γεννήσεως εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ σωματικοῦ θανάτου καὶ τῆς μεταστάσεως στὴν αἰώνια ζωή.Μνημόσυνα, ἀντίστοιχα μὲ τὰ παραπάνω, χωρίς αυτά βέβαια να συμπεριλαμβάνονται στο τυπικό της Εκκλησίας μας, μα περισσότερο στην παράδοση της και στην ανάγκη εκδήλωσης της αγάπης των ανθρώπων για τους οικείους τους που δεν ζούν πλέον μαζί τους,τελοῦνται τὸν τρίτο, ἕκτο καὶ ἔνατο μῆνα ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου,(«τρίμηνα», «ἑξάμηνα», «ἐννεάμηνα») κατόπιν αδείας, "ευλογίας", του αρμοδίου ιερέως.
Τὴν μεγαλύτερη βέβαια ὠφέλεια στοὺς νεκροὺς τὴν προξενεῖ ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας στὴ μνήμη τους,γιατὶ τότε, μὲ τὶς μερίδες τους στὸ ἅγιο δισκάριο, «ἐνώνονται ἀόρατα μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἐπικοινωνοῦν μαζί Του καὶ παρηγορούνται καὶ σώζονται καὶ εὐφραίνονται ἐν Χριστῷ» (ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης).

β.Κρασί (νάμα για την Θεία Κοινωνία)
γ.Λάδι και φυτιλάκια (για τα καντήλια του ναού)
δ.Θυμίαμα και καρβουνάκια (για την Θεία Λειτουργία)
ε.Δύο μεγάλες λαμπάδες (από μελισσοκέρι, για την Αγία Τράπεζα)
στ.Μία μικρή λαμπάδα (από μελισσοκέρι, για το τραπέζι του κολλύβου)
ζ.Το κόλλυβο (για να μοιραστεί στους πιστούς)
Μποροῦν νά βρίσκονται τά ἀνωτέρω εἴδη στον ναό, εἴτε ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα τό ἀπόγευμα εἴτε νωρίς το πρωί τής ἡμέρας τελέσεώς τους.
Ὁ δίσκος ἤ τό πιάτο μέ τό κόλλυβο θά πρέπει νά βρίσκεται στό εἰδικό τραπεζάκι τοῦ Ναοῦ στίς 7.30 π.μ., ὥρα ἐνάρξεως τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου. Καλό θά εἶναι οἱ συγγενεῖς νά παρευρίσκονται στόν ἱερό ναό γιά νά συμμετέχουν μέ τήν προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τοῦ ἀνθρώπου τους ὅσο νωρίτερα μποροῦν καί ὄχι πρός τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας.